پژوهشگران انستیتوی علوم و فناوری پیشرفته ژاپن سیستم تحویل داروی مبتنی بر نانوذرات (DDS) حاوی پپتید ساختند که یک رویکرد نوآورانه برای درمان مؤثر اسکیزوفرنی ارائه میدهند. چنین سامانهای پتانسیل قابل توجهی برای انقلابی در راهبردهای درمانی در برابر بیماریهایی که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر میگذارد، دارد.
اسکیزوفرنی یک اختلال روانی پیچیده بوده که همراه با طیف گستردهای از علائم مانند توهم، اختلال در توانایی شناختی و گفتار یا رفتار بینظم است. این بیماری به دلیل عدم تعادل انتقال دهندههای عصبی شیمیایی با ناهنجاریها در انتقال عصبی همراه است. راهبردهای درمانی فعلی علیه اسکیزوفرنی شامل تجویز داروهای موثر بر روان است که میتواند عوارض جانبی ایجاد کند و با خطر بالای بیماری قلبی عروقی همراه است. علاوه بر این، در بیماران، پاسخ به داروهای درمانی اغلب به سد خونی مغز (BBB) بستگی دارد و سد خونی یک مانع بزرگ برای رسیدن دارو به مغز است.
برای غلبه بر مانع سد خونی مغز و تسهیل حمل و نقل داروهای درمانی به بافت مغز برای درمان اسکیزوفرنی، محققان کاربرد ترانس سیتوز گیرنده واسطه (RMT) را با پروتئین ۱ مربوط به گیرنده لیپوپروتئین با چگالی کم (LRP۱) بررسی کردهاند.
این گروه تحقیقاتی از نتایج کارهای قبلی میدانستند که در بیماران اسکیزوفرنی، ژن گیرنده ۲ پپتید روده وازواکتیو (VIPR۲) از فعالیت زیادی برخوردار بوده و آنها در این پروژه دریافته بودند که پپتید KS-۱۳۳ روی فعالیت این ژن تاثیر گذاشته و آن را مهار میکند. اما مشکل اصلی عبور از سد مغز بود که نفوذپذیری این پپتید را محدود میکرد.
برای تسهیل حمل و نقل مؤثر KS-۱۳۳ به مغز، آنها یک پپتید هدفمند مغز، KS-۴۸۷ ایجاد کردند که به طور خاص میتواند به LRP۱ متصل شود و ترانس سیتوز گیرنده واسطه را تحت تأثیر قرار دهد. سرانجام، محققان یک سیستم تحویل داروی مبتنی بر نانوذرات جدید ایجاد کردند که در آن پپتید KS-۱۳۳ درون پپتید KS-۴۸۷ محصور شده است.
پس از تجویز این دارو محققان اثربخشی آن را روی موشها بررسی کردند. موشهای تحت درمان با نانوذرات KS-۱۳۳/KS-۴۸۷ بهبود قابل توجهی در عملکردهای شناختی در تستهای تشخیص شیء نشان دادند، که میتواند به مهار VIPR۲ نسبت داده شود.
به طور خلاصه، این مطالعه شواهد بالینی از یک راهبرد درمانی جدید برای هدف قرار دادن VIPR۲ ارائه می دهد که میتواند اختلال شناختی در اسکیزوفرنی را بهبود بخشد.
نظر شما